Proxecto

Esta edificación atópase no Porriño, foi construída en 1960 e nese momento tratábase de unha vivenda residencial. Na actualidade a parcela non dispón de divisións horizontais, debido a que o seu uso é de tipo industrial, conta cunha superficie gráfica de 26 m2 e construída de 72 m2. O terreo presenta unha pendente descendente cara ao oeste de aproximadamente un 12%, como se indica no plano a fachada principal é orientación norte.

O uso actual do edificio determina que os ocos existentes sexan cegos, tendo pequenas entradas de luz e ventilación natural. A estrutura é de bloques de formigón, revestimento de morteiro de cemento e ornamentación de pedra. A intención do proxecto parte de modificar a súa función e convertelo nun uso residencial, volvendo así a recuperar a tipoloxía de residencia coa que foi creado.

A elección desta edificación parte da xeometría irregular rematada en curva, a localización na que se atopa, as relacións que ten co que lle rodea, a multitude de ocos nas súas tres fachadas e tamén as pequenas dimensións do solar que dá forma á edificación.

As referencias que inspiran este proxecto son as pequenas casas xaponesas, espazos abertos, pequenas dimensións, elevación do espazo e a liberdade visual. Ademais o concepto de vivenda para este proxecto é entendido como, espazo reducido e desenvolvido en altura, con estancias independentes pero relacionadas, é dicir, lugares onde os diferentes ambientes entrelácense. Caracterizándose por ser unha vivenda distinta á de á beira, o cal o determina o modo de vida do ocupante, tendo en conta a forma de vida como concepto ou vivir só como fenómeno social. Tratándose dun home novo de condición socioeconómica media que ten claro que non se vai casar, que non vai ter fillos e que vivirá só.

O baleiro interior en altura, complétase con a idea de usar a repetición como método de unificación. Mediante a repetición, o conxunto de espazos unifícase sentindo estar sempre en o mesmo, conectando en todo momento as plantas entre si.

Do mesmo xeito que a orientación, a luz xoga un papel fundamental no deseño, aínda que, a orientación descobre as liñas que dan forma a nova configuración do edificio, vinculando así a luz coa comunicación vertical, xustificando a través da orientación a situación e inclinación da escaleira, proporcionando á súa vez a circulación vertical de a luz coa propia escaleira creando unha bufarda, conseguindo con esta idea crear un interior transparente e totalmente permeable, así o proxecto conecta todas as estancias separadas en altura.

A antiga casca permanece como a envolvente de a casa, e a nova estrutura construirase en relación ao existente. Tomando como referencia o -balloon frame-, construción de madeira composta por unha estrutura na que se utiliza a repetición de pequenos listóns, agrupándoos e formando unha gran masa, combinados neste caso tamén con vigas e viguetas. Combinada con seis perfiles tubulares que funcionan como punto de inflexión entre un exterior industrializado e un interior máis amable. A parte de empregarse como puntos de apoio para os forxados superiores, evitando aumentar o espesor do trasdosado interior, mantendo así unha superficie útil óptima. Serven tamén de albergue de instalacións, conducíndoas dende a planta inferior á superior. Tendo os seis piares, as cargas repártense creando unha estrutura mixta -madeira e metal- na que todos os elementos estruturais colaboran.

O uso exclusivo da madeira como material de construción, illante e acabado, ten a intención de cumprir cos principios de sustentabilidade e simplicidade.

‍

Deseño interior

A vivenda esta deseñada para unha soa persoa, partindo do principio básico de que o corpo é sempre unha referencia. A estruturación do espazo nesta vivenda é á vez pequena e infinita.  Tendo en conta que o tamaño e a escala, mais alá de patróns e medidas ou calquera outro estándar, son relativos.

O deseño do espazo baséase na inclinación de todos os elementos de nova construción. A parte de configurar o espazo, divide perfectamente as estancias deixando servizos e zonas abertas agrupadas en lados opostos, permitindo á súa vez respectar os ocos das carpinterías existentes, con amplas aperturas sen xerar espazos conflitivos. Ademais de achegar espazos nos que albergar mobiliario e sobre todo conducir de maneira ordenada as instalacións.

O edificio foi deseñado de tal maneira que se xeran as estancias segundo o tipo de privacidade e uso, que se vai manter desde a planta semi-soto ata a segunda. O corazón do edifico céntrase na escaleira, sendo esta o elemento estrutural que comunica unhas plantas con outras, pero tamén servindo de división entre estancias.

Este elemento está composto por tres entidades -os primeiros chanzos revestidos de madeira contrachapada de faia, un descanso de mármore branco que continúa en planta para converterse nunha superficie de traballo, e a escaleira principal de aceiro lacada en branco. Situando este último

tramo baixo unha gran bufarda, converténdoa así en elemento central de a vivenda. Ademais proporciónase unha conexión entre plantas xerando a agrupación de servizos na parte traseira do edificio.

O interior do edificio deberá ter a sensación de fogar, en contraposición á aparencia exterior, pero mantendo a continuidade da envolvente, sendo unha pel regular. Ademais de manter unha redución de materiais, permitindo así a versatilidade e flexibilidade de espazos.

A planta baixa coa súa área de cociña aberta, chea de luz, permite unha distribución variable con posibilidade de modificación, empregando esta característica en toda a edificación. A planta primeira ofrece unha sensación de intimidade maior, á vez, en toda ela, o obxectivo é conseguir unha gran zona de relax, aproveitándoa así como sala de estar, lavandería e baño. A segunda planta cun enfoque privado, no que se ofreza unha zona de traballo/descanso/taller e dormitorio.

As áreas intermedias utilízanse como áreas de comunicación, con almacenamento e circulación vertical, formando a ligazón central do deseño. O piso do nivel superior da zona de almacenamento esténdese dende a zona de mesado ata a do relanzo da escaleira, duplicándose así na planta baixa e primeira. Permitindo con isto optimizar a sensación de espazo mediante a integración destas funcións. Enténdese como espazo aberto, permeable e visualmente lixeiro.

Dende unha perspectiva a longo prazo, o interior cos seus núcleos separados está deseñado de tal xeito que a distribución da casa podería ser facilmente transformada, permanecendo sempre fixa a zona de servizos e almacenamento traseira. A configuración do proxecto ofrece diversas posibilidades de deseño ao redor dos distintos niveis de intimidade para as funcións vinculadas en cada planta.